Rondreis in Friesland

Mijn manier van reizen is alom bekend.

Vaak gaat het goed, maar er zijn wel eens van die dagen . . .

Dan gaat alles verkeerd.

Ik was bij een vriendin in Spijkenisse op bezoek. Mikey, de Jack Russell die denkt een hond te zijn, komt bij haar vandaan en het is altijd weer leuk voor Mikey om zijn vorige baasjes weer eens te zien. Na een paar dagen werd het weer tijd om naar huis te gaan. Voor dat ik ging rijden, heb ik de auto nog gecontroleerd, olie was nog op peil en water zat er ook nog voldoende in. Dus even voor half 10 ben ik vertrokken uit Spijkenisse. Om ongeveer 3½ uur later bij mij thuis weer binnen te stappen.

Hoe mooi kan zoiets zijn . . .

Het zou fantastisch zijn, maar mijn reizen kunnen wel eens anders verlopen.

Zo ook die dag. Ik heb het gepresteerd om er iets langer over te doen dan de geplande 3½ uur. Het werd ruim 11 uur reizen voor ik thuis was.

Ik ging dus even voor half 10 weg bij de vriendin. Na ongeveer een kwartiertje rijden, ik was net de Beneluxtunnel uit, toen ik merkte dat ik een behoorlijke witte rookpluim achter me aan had hangen. Dus ben gelijk de vluchtstrook van de A20 opgereden. Daar eens onder de motorkap gekeken, maar alles zat nog op zijn plek. Maar ja, ik wil wel verder en de auto wil niet meer starten.

Dus maar een praatpaal opzoeken. Op de vangrail word altijd door middel van een pijl aangegeven welke praatpaal het dichtste bij is. Precies in het midden daarvan, staat een pijl naar links en naar rechts. Hoe vaak ik ook keek, ik zag beide pijlen op dat ene borde. Ik had weer eens goed uitgekiend. Maar goed, ik heb het veilig kunnen bereiken en de wegenwacht zou komen.

Na een klein half uurtje was er een sleepauto van de wegenwacht er. Het eerst wat de chauffeur vroeg was hoeveel mijn auto woog. Die weegt maar 2700 kilo en dat was net even teveel voor zijn sleepauto, die mag maar maximaal 2000 kilo slepen.

Mijn vraag of er dan geen monteur kwam, werd mij verteld dat er bijna niet meer aan de snelweg werd gesleuteld, dat bijna alle auto’s eerst veilig worden gesteld, van de snelweg af dus, en dan komt de monteur pas. Nou leuk, en hij kan mij niet slepen.

Maar ik moet daar wel weg. En omdat hij me niet slepen kan, moet het via de KLPD. Die regelen een sleepauto en die zorgt ervoor dat ik van de snelweg kom. Natuurlijk moet je daar ook weer ongeveer een half uur op wachten. Maar goed, die auto kon de mijne wel weg krijgen en bracht mij naar de stallingsplaats. Om vervolgens daar weer een tijd op de wegenwacht te wachten. Ik weet nu ook waarom het woordje ‘wacht’ in wegenwacht zit. Toen die er eenmaal was, was het heel snel bekeken: hij zou hem vandaag niet rijdend meer kunnen krijgen. Hij gooide wat water in de radiateur en het liep er even later weer aan het eind van de uitlaat er weer uit.

En wat nu?

Voor mij geen probleem, daar hebben ze openbaar vervoer voor bedacht, maar de auto moet ook weer naar Friesland en dat is een groter probleem. Helemaal op Hemelvaartsdag, want dan is alles dicht. Ik kan niet even een auto met autoambulance huren, want al die bedrijven zijn nu dicht. Bij het stallingbedrijf waren ze heel vriendelijk en ze hebben hun uiterste best gedaan om toch iets te regelen voor mijn auto, zonder dat het echt heel erg duur zou worden.

En als alles goed verloopt, is binnenkort mijn autootje weer in Friesland.

En toen ik. De wegenwachter was zo vriendelijk om mij bij een treinstation af te zetten en daar heb ik een treinkaartje gekocht naar het dichtstbijzijnde station bij mijn huis.

Na een half uurtje kwam de trein, die zou rechtstreeks naar Leeuwarden gaan. Dat rechtstreeks klopte wel, maar de tijden niet meer. Vlak voor het station in Utrecht bleven we stilstaan. De trein moest even wachten omdat zijn spoor bij het perron nog bezet was.

Nu zijn er zoveel perrons op het station van Utrecht, waarom geven ze ons dan niet even een andere? De trein gaat even later toch weer weg. Maar nee, hoor . . . we konden gewoon 20 minuten wachten.

Maar even na 18.00 uur landde de trein, zonder problemen, bij het station in Leeuwarden. Helaas moest ik een half uurtje wachten op de trein naar Veenwouden. Maar die kwam ook netjes op tijd en al snel zat ik in de trein.

Bij station Veenwouden uitgestapt en naar de bushalte gelopen. Even op het bordje kijken hoe laat de bus naar Dokkum komt. Het zou niet lang meer duren. Maar er stond een sterretje achter die tijd . . .
Wat zou dat kunnen betekenen??
Juist, die bus rijd niet op zon- en feestdagen.

Tja, wat nu?

De laatste trein was net geweest, dus daar stond ik. Gelukkig kwam bij de zelfde halte wel de bus naar . . . Juist, Leeuwarden.

En hij zou al heel snel komen, dus was ik een half uurtje later weer op het station van Leeuwarden. En dan maar op zoek gaan hoe ik dan wel thuis, of in Dokkum, kan komen.

Gelukkig reed er nog wel een bus naar Dokkum en daar ben ik maar gelijk in gaan zitten.

Ook ging de bus al snel rijden, maar hij reed de hele verkeerde kant op!!

Hij reed van Dokkum af, in plaats van naar Dokkum toe.

Maar goed, ruim een uur later was ik wel in Dokkum, nadat ik ongeveer 1/3 van de provincie Friesland heb gezien.

Toen had ik een keuze . . .

Of ik ga ruim 7 kilometer lopen, of ik bestel een taxi.

De keuze was niet zo moeilijk, de taxi won het.

Voor de verandering moest ik daar ook weer een half uurtje op wachten, maar ik zat heerlijk in het zonnetje, dus zo erg was dat niet.

En om even over half 9 stapte ik mijn woning binnen.

Niet gek, heb er maar ruim 11 uur over gedaan. Of het een nieuw record is, weet ik niet. Maar elke reis is weer een wonder op zich.

’s Avonds zat ik dit in de messenger aan iemand te vertellen, en die onderbrak me al snel met de vraag:

“Vond Mikey de reis niet vervelend met het openbaar vervoer?”

Tssssssssss, niet eens eerst aan mij vragen of ik het wel leuk vond. Nee, eerst Mikey. . .

Mikey heeft het prima naar zijn zin gehad. Die heeft tijdens het vervoer heerlijk op schoot gelegen en liggen slapen. En tijdens de wachttijden waren we aan het lopen, dus kon hij heel wat afsnuffelen. Die had het beter dan ik, volgens mij.