De lul

Het is een mooie zomerse dag. Lekker even niets om handen en tijd hebben om op een terras te gaan zitten. Ik loop nog even langs een krantenkiosk om een krantje te kopen. Naast de kassa ligt het nieuwste boek van mijn favoriete schrijver. Ik heb hem nog niet, dus koop ik die ook maar gelijk.

Het terras is behoorlijk vol, en dat op een werkdag. Het gevoel dat er bijna niemand meer werkt, word hierdoor wel meer bekrachtigd. Toch weet ik dat het niet zo is.

Ik zie een lege stoel en ga daar zitten. De serveerster komt en ik bestel een groot glas cola met ijs en een schijfje citroen. Mijn maag liet ook wat van zich horen, dus bestelde ik ook een broodje gezond erbij.

Ik keek rond en zag mensen van allerlei pluimage zitten. Allemaal keek ik ze even aan en kreeg daar mijn gedachtes bij. Heerlijk om op deze manier mensen te bekijken.

De oude vrouw, aan een tafeltje schuin tegenover mij, die haar hondje op een stoel naast haar had geparkeerd, deed net of ze met iemand aan het praten was, maar ze sprak tegen haar hondje. Ik kon niet horen wat ze zei, maar mijn gedachten verzon er wel een verhaaltje bij.

Aan een tafeltje ernaast zat een echtpaartje. Ze zijn nog jong en ze hebben ruzie. Niet dat je ze hoort schreeuwen, ze zeggen juist geen woord tegen elkaar. Beide kijken ze boos een andere kant op. Al snel begrijp ik waarom, er ligt een verpakking van een zwangerschapstest op het tafeltje. Om de beurt kijken ze ernaar, om vervolgens weer de andere kant op te kijken.

Een vrachtwagenchauffeur is bezig met zijn wagen te lossen. Het gaat niet helemaal goed, want elke drie meter valt er weer een pakketje van zijn pallet af. Elke keer moest hij het weer oprapen en het weer op de pallet leggen. Ik kon zijn vermoeide blik zien. Die man heeft geen plezier in zijn werk.

De serveerster kwam mijn cola en mijn broodje brengen. Ik legde de krant weg, die ik gebruikte om ongestoord mensen te kunnen bekijken zonder dat het op zou vallen, en begon te eten. Het broodje smaakte goed en al snel was hij naar binnen gewerkt. Inmiddels waren alle tafeltjes op het terras bezet. De serveerster had er hulp bij gekregen en met z’n tweeën liepen ze over het terras om de bestellingen op te nemen of af te leveren.

De chauffeur kwam terug met een lege pallet en zag dat er en bekeuring voor het fout parkeren onder zijn ruitenwisser zat. Ik ben blij dat ik hem niet kan horen, anders had ik veel nieuwe woorden geleerd. Woorden die ik liever niet hoor.

In de verte zag ik haar al lopen. Een mooie vrouw in zomerse kledij. Ze droeg een te klein T-shirtje en een kort rokje. Onderaan haar lange benen zaten een paar mooie, hoge laarzen. Ze was niet echt een schoonheid, maar ze had een uitstraling van hier tot… Ik kon mijn blik niet meer van haar afhouden en bleef haar aankijken. Ik vergat zelfs mijn krant te pakken.

“Is deze stoel vrij?” vroeg de jongedame aan mij.

Ik had niet eens in de gaten dat ze al zo dichtbij was.

“Ehh… Ja, natuurlijk.” stamelde ik

De dame ging zitten en de serveerster kwam er aan gesneld. Ze bestelde een espresso en een appelpunt. De serveerster nam de bestelling op en vertrok weer. Ik kreeg in de gaten dat ik de jongedame nog steeds aankeek en pakte vlug mijn krant om mijn gezicht te verbergen.

“Is dat boek van u?” vroeg de jongedame aan mij.

“Ja, heb ik net gekocht. Het is de nieuwste van hem.”

“Oh, dan moet ik hem ook nog hebben. Het is toevallig ook mijn favoriete schrijver.”

Al snel zaten we geanimeerd te praten met elkaar. Nu kon ik haar blijven aankijken, zonder dat het opviel. Ik merkte dat er op een bepaalde plek mijn broek wat aangespannen werd. Ik pakte de krant en spelenderwijs legde ik de krant op de bobbel in mijn broek. Hopende dat de jongedame het niet in de gaten zou hebben. Haar blik verraadde dat ze het wel in de gaten had en er kwam een klein glimlachje om haar mond. Ik zag dat ze langzaam haar benen uit elkaar deed. Alle zeilen moest ik bijzetten om maar niet onder het rokje te kijken.

“Het is heerlijk weer, hè?” vroeg ik haar, om mijn blik maar niet naar dat rokje te laten afglijden.

“Ja, het is zalig weer. Zonde om altijd maar je kleren aan te moeten hebben, vind je ook niet?”

Ik voelde hoe de krant nog meer omhoog kwam. In reactie daarop deed zij haar benen nog meer uit elkaar. Alsof ze wilde zeggen: KIJK DAN!!! Ik kon me niet meer bedwingen en keek.

Snel riep ik de serveerster en vroeg om de rekening. De serveerster liep weer naar binnen om de rekening te halen. De jongedame stond op.

“Ik moet even naar het toilet, ik ben zo weer terug.” zei ze en ze liep weg.

De serveerster kwam terug en gaf mij de rekening.

“Dat is dan dertien euro, meneer.”

Ik keek haar verbaasd aan.

“ Ik had alleen maar een broodje gezond en een cola. Dat kan nooit dertien euro zijn, toch?”

“En u had ook een espresso en een appelpunt.” zei de serveerster.

“Nee dat had ik niet. Dat had de jongedame die bij mij aan het tafeltje zat.”

“Hoorde zij niet bij u dan?”

“Nee, ik ken haar helemaal niet.”

“Oh… Ze zei dat u alles betaalde en is net de deur uit gelopen.”

Ik voelde me niet goed worden.

Ik was dubbel de lul.

Ik was de lul omdat ik haar rekening kon betalen.

Ik was de lul omdat de mooie jongedame een… lul had tussen haar benen.

Niets van dit verhaal is waar… of toch wel?????