Datingsites.

Na een relatie van bijna twintig jaar, vond mijn ex het tijd dat ik eens op eigen benen moest gaan staan. Mede ook omdat zij verliefd was geworden op een andere man en liever met hem verder door het leven ging. Gelukkig zijn mijn ex en ik altijd goede vrienden gebleven.
Zo was ik getuige van haar toen zij met hem ging trouwen. Iets waar ze later, gekscherend, wel een beetje spijt van had, want haar man en ik waren vier handen op één buik. Zo wilde ze vaak heel graag dat wij, de mannen, samen de kroeg in zouden gaan, zodat zij even rust had van ons.
Helaas was ik ook op zijn crematie toen hij na een vervelende ziekte kwam te overlijden. Mijn ex vond het heel belangrijk voor haar, maar ook voor haar man en mij, dat ik er bij zou zijn.

Maar goed, ik stond dus weer op eigen benen, nu zo ongeveer 10 jaar geleden. Het was weer even wennen, want nu moest ik elke dag koken voor mezelf. Ik moest ook weer wennen dat ik elke avond alleen thuis was, samen met de hond. Het was toch wel stil en na een paar maanden trok ik mijn stoute schoenen uit en posteerde me voor de pc. Ik had besloten om eens wat datingsites te bekijken. Ik vond het erg lachwekkend, al die verhalen van, min of meer, wanhopige vrouwen. Ze zijn allemaal, stuk voor stuk, geweldige vrouwen, fantastische moeders, gepassioneerde minnaressen en nog veel meer.

En toch zijn ze alleen, of samen met hun kids. In ieder geval zonder man. Maar de verhaaltjes lezen die ze in hun profiel kwakken waren erg komisch om te lezen. Misschien ook omdat ik niet echt op zoek was, maar meer bezig was om me zelf te vermaken aan andermans leed.

Maar opeens zag ik een profiel van een vrouw die compleet anders was. De woordelijke inhoud weet ik allang niet meer, maar het kwam er op neer dat ze hier wel een profiel had, maar dat een man maar niet moest reageren omdat ze niet op zoek was. Het was geschreven in mijn stijl van humor, dus wilde ik meer weten.
Maar om te kunnen reageren op een profiel, moest je lid worden. Dus dat maar gedaan en haar een berichtje gestuurd. Wekenlang heb ik niks gehoord en dacht dus dat het een verloren moeite was. Totdat er opeens wel een bericht was. Het bleek dat ik op de dag dat ik dat berichtje aan haar schreef, zij voor drie weken met vakantie ging met haar zoon. En bij terugkomst weigerde de pc elke dienst, vooral de dienst van opstarten.
Om een lang verhaal wat in te korten, want ik ben nog steeds bezig met de inleiding van het werkelijke verhaal, zal ik verdere details maar weglaten. Als relatie werd het niks, maar als ik in de buurt ben, ga ik altijd even bij haar langs, en ook naar binnen, want goede vrienden zijn we wel geworden.

Zo af en toe had ik wel een scharrel via een datingsite, maar iets serieus werd het nooit eigenlijk. Geen idee aan wie het nu lag, maar als ik bij een dame thuis kwam en er liepen drie schreeuwende, jonge koters in de rondte, had ik ergens al mijn buik vol. Ik heb niks tegen kinderen, ik vind ze hartstikke leuk, maar ze passen niet echt in mijn leven. En als de dame in kwestie al binnen twee of drie afspraakjes het al helemaal zag zitten dat ik bij ze in zou trekken en dat een huwelijk toch best wel . . . dan heb ik het helemaal gehad.
Het duurde dan ook niet lang of ik was weer helemaal vrijgezel, als je al van een relatie kon spreken.

Ik begon er zelf van overtuigd te raken dat ik niet geschikt ben voor een vaste relatie. Het hele huisje, boompje, beestje gedoe zie ik niet zo zitten. Het huisje wel, dat is erg prettig in de winter. Beestjes ook wel, heb niet voor niks één poes, één hond en één kater hier lopen. Maar waar ik ook woon, het boompje in de tuin word gelijk verwijderd!!

Niet omdat ik iets tegen bomen heb, maar meestal staan die dingen op een ongelooflijke vreemde plek, zodat ze altijd in de weg staan.

Om de één of andere reden heb ik mij nooit uitgeschreven bij die datingsite. Het zal wel gewoon gemakzucht zijn, want ik keek er nooit meer. Soms kreeg ik wel een e-mailtje dat er een één of andere aanbieding was om betalend lid te worden, zodat je hoger in de lijst komt te staan en je nog veel meer voordelen hebt, maar soms ook een berichtje van een dame die mij wel zag zitten en meer van me wilde weten. Meestal reageerde ik er niet eens meer op, ik was mijn wachtwoord vergeten om in te kunnen loggen en had geen zin om die op te vragen. Maar op een keer kreeg ik een berichtje van een vrouw, daar moest ik op reageren, vond ik. Dus ik mijn wachtwoord opgevraagd en haar een berichtje teruggestuurd.

Het klikte. Het bleek dat zij net zo’n vreemd type is als ik. Iemand die ook moeite had met een geregeld leven en ook van een aparte levensstijl hield. En ze had geen kinderen. Op ongeveer elk vlak dachten we hetzelfde, ook op het sexuele vlak en dat is best wel vreemd eigenlijk. Een paar maanden hebben we heerlijk gedate. De spetters vlogen in de rondte, zelfs tegen het plafond aan.
We waren het eens dat we voorlopig niet bij elkaar zouden gaan wonen, misschien later wel, maar de komende tijd zeker nog niet. We hebben hele leuke, en ook hele vreemde dingen, gedaan. We genoten er volop van, het werd een zomer om nooit meer te vergeten. We waren echt verliefd.

Dacht ik . . .

Op een dag zou ik haar ophalen om iets leuks te gaan doen. Dat was al enkele dagen ervoor afgesproken en op die dag ging ik er dus heen. Ik vond een heel leeg huis. Oké, de meubels waren er nog wel, bed was opgemaakt en dat soort dingen, maar de koelkast was leeg en stond ook gewoon uit. Haar kledingkast was ook leeg, zelfs de wasmand met vuile was was leeg. Toen ik haar belde, werd er niet opgenomen. Drie dagen lang heb ik het geprobeerd. Opeens vond ik een e-mail in mijn inbox en wist niet hoe snel ik die lezen moest.

Wat was er gebeurd?

Waarom was ze opeens weg?

Ik hoopte het antwoord te kunnen vinden in dat e-mailtje.

Dat antwoord kreeg ik ook. Ze vond dat wij een paar heerlijke maanden hadden, maar dat zij mij toch wat te vreemd vond. Mijn manier van leven was niet helemaal haar manier van leven en ondanks dat ze niet wilde samenwonen, zocht ze wel meer vastigheid.

En die had ze weer gevonden, schreef ze me. Ze was haar ex-man weer tegen gekomen en de vonken sloegen weer over en dezelfde dag had ze haar spullen nog gepakt. Een dag voor ik bij haar kwam om haar op te halen.

Ik kreeg net weer eens een e-mailtje van die datingsite. Ik heb maar eens de moeite genomen om mijn wachtwoord weer eens op te vragen, want degene die ik dacht dat het was klopte niet, en heb me maar uitgeschreven. Als reactie daarop kreeg ik een automatisch gegenereerd e-mailtje dat ze mij veel succes wenste met mijn gevonden partner, of succes met de verdere zoektocht naar een relatie.

Nee, dank je. Ik heb nooit echt gezocht en ga er niet aan beginnen ook. Ik blijf wel vrijgezel.
En mijn kansen zijn nu helemaal verkeken. Ik heb nu niet alleen een wat aparte levensstijl, maar ben nog eens verhuisd van Amsterdam naar een klein gehucht in de kop van Friesland. Er is geen vrouw die hier zou willen wonen en ik peins er niet over om te gaan verhuizen.

Oké, misschien is er wel een Friezin waar het mee zou kunnen klikken, maar wat moeten ze eigenlijk met die “gekke Amsterdammer”??