(28 januari 2011)
Ik weet het, het is lang geleden dat ik iets schreef. Maar daar had, en heb, ik een goede reden voor: Het gaat geweldig hier!!
Het is hier een geweldig huis. Allerlei speelplekken voor me, er staat altijd eten en elke avond wat lekker zacht voer, veel en goede slaapplekjes en. . . een paar heerlijke speelmakkertjes.
Ojah, en dev, natuurlijk. Die geeft dat heerlijke zachte voer en kriebelt lekker over mijn koppie als ik daar zin in heb.
Grytsje is een schat, de vrouw van mijn leven. Oké, ze is ook de enige vrouw hier in huis. En ze mag dan wel oud zijn, ze is al ruim 10 jaar, ze speelt nog als een jonge poes. Van de week hebben we ruim anderhalf uur door het huis heen lopen denderen. Zij achter mij aan, ik achter haar aan, beetje blazen, beetje meppen. . . Maar alles met een glimlach.
En als we moe zijn, kruipen we lekker samen op de schoot van dev. Nog voor we hem lief aan kijken, begint hij alvast met kriebelen. Hij is goed opgevoed, die dev. Heerlijk kruipen Grytsje en ik tegen elkaar aan en genieten volop.
Ik heb wel geleerd dat Grytsje bepaald wanneer wij samen spelen. Als ik met haar wil spelen en zij wil niet, dan maakt ze me dat heel goed duidelijk, zag ik in de spiegel. Er zit een ferme kras over mijn snuitje heen. Het is een kras van wel een halve centimeter lang en dwars over mijn mooie snoet heen.
Maar als zij wil spelen en ik wil niet, dan heb ik mooi pech, want ze blijft me dan net zolang uitdagen tot ik mij overgeef en mee ga doen. En achteraf vind ik het dan jammer dat ik niet eerder ben mee gaan doen, want het is en blijft toch heel leuk.
Het is hier een geweldig huis. Allerlei speelplekken voor me, er staat altijd eten en elke avond wat lekker zacht voer, veel en goede slaapplekjes en. . . een paar heerlijke speelmakkertjes.
Ojah, en dev, natuurlijk. Die geeft dat heerlijke zachte voer en kriebelt lekker over mijn koppie als ik daar zin in heb.
Grytsje is een schat, de vrouw van mijn leven. Oké, ze is ook de enige vrouw hier in huis. En ze mag dan wel oud zijn, ze is al ruim 10 jaar, ze speelt nog als een jonge poes. Van de week hebben we ruim anderhalf uur door het huis heen lopen denderen. Zij achter mij aan, ik achter haar aan, beetje blazen, beetje meppen. . . Maar alles met een glimlach.
En als we moe zijn, kruipen we lekker samen op de schoot van dev. Nog voor we hem lief aan kijken, begint hij alvast met kriebelen. Hij is goed opgevoed, die dev. Heerlijk kruipen Grytsje en ik tegen elkaar aan en genieten volop.
Ik heb wel geleerd dat Grytsje bepaald wanneer wij samen spelen. Als ik met haar wil spelen en zij wil niet, dan maakt ze me dat heel goed duidelijk, zag ik in de spiegel. Er zit een ferme kras over mijn snuitje heen. Het is een kras van wel een halve centimeter lang en dwars over mijn mooie snoet heen.
Maar als zij wil spelen en ik wil niet, dan heb ik mooi pech, want ze blijft me dan net zolang uitdagen tot ik mij overgeef en mee ga doen. En achteraf vind ik het dan jammer dat ik niet eerder ben mee gaan doen, want het is en blijft toch heel leuk.
Vorige week heb ik Mikey weer eens uitgedaagd om te spelen. Die rare hond snapt er niks van. Ik begon heel lief met kopjes geven en toen ik zijn aandacht had, gaf ik hem een speels mepje op zijn kop. Zo van: Kom je met me spelen?
Helaas snapt hij dat niet, dus dan maar grovere middelen. Ik doe een paar stapjes terug om een aanloopje te nemen en dan spurt ik naar voren. Ik doe dan net alsof ik bovenop Mikey wil springen, maar doe het niet echt, hoor. Maar Mikey had echt geen zin, of hij durfde niet, en blafte wel drie keer tegen me. De lefgozer!!
Ik had de klacht van Mikey nog in mijn hoofd, dus deed ik drie stapjes naar achteren, voor elke blafje één stapje, en bleef staan. Mikey keek me aan alsof hij had overwonnen, maar hij kon mijn plannetje nog niet. Ik ging op mijn achterpoten staan, met mijn voorpootjes hoog in de lucht en liep zo naar Mikey toe. Mikey wist even niet wat hij doen moest en kroop wat naar achteren. Opeens schoot hij weg en sprong bij dev op schoot. Helaas, nu was het spelen met Mikey over, want dev heeft mij al heel snel geleerd dat er op zijn schoot niet gespeeld mag worden.
Helaas snapt hij dat niet, dus dan maar grovere middelen. Ik doe een paar stapjes terug om een aanloopje te nemen en dan spurt ik naar voren. Ik doe dan net alsof ik bovenop Mikey wil springen, maar doe het niet echt, hoor. Maar Mikey had echt geen zin, of hij durfde niet, en blafte wel drie keer tegen me. De lefgozer!!
Ik had de klacht van Mikey nog in mijn hoofd, dus deed ik drie stapjes naar achteren, voor elke blafje één stapje, en bleef staan. Mikey keek me aan alsof hij had overwonnen, maar hij kon mijn plannetje nog niet. Ik ging op mijn achterpoten staan, met mijn voorpootjes hoog in de lucht en liep zo naar Mikey toe. Mikey wist even niet wat hij doen moest en kroop wat naar achteren. Opeens schoot hij weg en sprong bij dev op schoot. Helaas, nu was het spelen met Mikey over, want dev heeft mij al heel snel geleerd dat er op zijn schoot niet gespeeld mag worden.
Overdag zit ik vaak in mijn speelkamer, dev noemt het nog steeds zijn werkruimte, maar daar ben ik het niet mee eens, en staar dan lekker uit het raam naar buiten. Heerlijk dagdromen hoe het daar zou zijn. Ik zou er graag eens willen kijken, maar het mag nog niet van dev. De enige die nu daar heen mag is Mikey. Al heb ik het idee dat Grytsje ook mag, maar niet wil. Volgens mij vind ze het te koud daar.
Uren kan ik naar buiten kijken, dromen over dingen die ik dan ga doen buiten. Heerlijk rollebollen in het zand, plantjes uitgraven en kijken of er nog mooie poesjes in de buurt zijn. Grytsje mag dan wel de vrouw van mijn leven zijn, maar monogaam zal ik zeker niet zijn. Misschien vind ik ook nog wel een leuk vriendje om mee te spelen. En wie weet, misschien vang ik nog wel eens zo’n vliegend dier. Iets in mij zegt dat ze heel lekker zijn, ik moet er in ieder geval van watertanden, maar heb er nog nooit één geproefd.
Uren kan ik naar buiten kijken, dromen over dingen die ik dan ga doen buiten. Heerlijk rollebollen in het zand, plantjes uitgraven en kijken of er nog mooie poesjes in de buurt zijn. Grytsje mag dan wel de vrouw van mijn leven zijn, maar monogaam zal ik zeker niet zijn. Misschien vind ik ook nog wel een leuk vriendje om mee te spelen. En wie weet, misschien vang ik nog wel eens zo’n vliegend dier. Iets in mij zegt dat ze heel lekker zijn, ik moet er in ieder geval van watertanden, maar heb er nog nooit één geproefd.
Tegenwoordig ga ik ’s avonds mee naar bed met dev. Niet dat ik lang blijf, want als Grytsje komt, dan ga ik maar weg. Zij vind het nog steeds niet goed dat ik ook op het bed ben. Maar Grytsje is een echte vrouw, ze heeft altijd lang werk om in bed te komen. Maar dat geeft mij even de tijd om samen met dev op bed te zijn. Al verstopt hij zich onder dat heerlijke zachte ding. Alleen zijn hoofd steekt er dan nog boven uit. Ik ren wat heen en weer en spring op alles wat beweegt onder dat zachte ding. Ook kan ik heerlijk kroelend op dat zachte ding blijven liggen. Heerlijk genietend. En dan komt Grytsje op bed, en als ze een keer naar me blaast, dan weet ik dat het tijd is om te vertrekken. Dev doet dan het licht uit en even later is zijn houtzagerij weer volop aan het werk.
Ik weet nu ook dat als dev Mikey en mij roept, wij wel op bed mogen van Grytsje. Ze houd zich dan wat afzijdig, maar houd wel alles in de gaten. Dan zijn we heerlijk met z’n vieren op bed en we genieten er ook alle vier van. En als dev opstaat, is alle fun afgelopen en gaan we naar beneden.
Zo, dat waren wat belevenissen in mijn leven die de moeite waard zijn om even op te schrijven. Helaas zal ik niet zoveel meer schrijven, maar als er weer iets leuks is, of als ik naar buiten mag, zal ik het zeker hier weer melden.
Tot schrijfs!!
Ik weet nu ook dat als dev Mikey en mij roept, wij wel op bed mogen van Grytsje. Ze houd zich dan wat afzijdig, maar houd wel alles in de gaten. Dan zijn we heerlijk met z’n vieren op bed en we genieten er ook alle vier van. En als dev opstaat, is alle fun afgelopen en gaan we naar beneden.
Zo, dat waren wat belevenissen in mijn leven die de moeite waard zijn om even op te schrijven. Helaas zal ik niet zoveel meer schrijven, maar als er weer iets leuks is, of als ik naar buiten mag, zal ik het zeker hier weer melden.
Tot schrijfs!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten