Kinderwens en nachtmerries

(12 september 2008)

“Uit een onderzoek van Discovery Channel naar de kinderwens van mannen in Europa, blijkt dat die bij de Nederlandse man het laagst is.”

Zo begint een nieuwsbericht op FOK.nl

Een bericht op NU.nl begint zo:

“Mannen vinden een goede relatie belangrijker dan seks.”

Een ander bericht op NU.nl begint zo:

”Vrouwen hebben vaker nachtmerries dan mannen.”

Het is me geheel duidelijk nu.
Dat de kinderwens zo laag is komt omdat de man een goede relatie belangrijker vind dan seks.
En dat de vrouwen daar nachtmerries door krijgen . . . tja.

Ik ben ook kinderloos. Geheel vrijwillig overigens, want je kan een kind niet opschepen met zo’n vader als ik.

Kan me ook voorstellen dat een man geen kinderen meer wilt als hij naar zijn vrouw kijkt en denkt: ‘Stel je eens voor dat mijn dochter op der moeder gaat lijken.’
Dan laat ik de schoonmoeder nog even buiten beschouwing. Dat is een hoofdstuk apart, waar ik het nu in geheel niet over wil hebben.

Natuurlijk kan het ook nog op een andere manier gelezen c.q. uitgelegd worden.

Vroeger kon een man nog opscheppen over de vele “veroveringen” die hij had.
Het is wel zo dat bij elke verovering een vrouw betrokken is. Uitgaande van een normale man/vrouw relatie.
Als een vrouw dat deed, was het gelijk een sloerie, een lelledel, een… nou ja, vul het zelf maar in.
Door alle emancipatie is daar ook verandering in gekomen. Nu kunnen de vrouwen ook over hun ‘veroveringen’ praten. Er zelfs over opscheppen, zoals de mannen vroeger deden. De mannen zijn daar niet beter van geworden, al denken ze vaak van wel.

Ik zie al het volgende gesprek voor me, in een toiletruimte van een discotheek. Een paar dames staan daar hun neus te poederen, wie weet wat nog meer, en praten over hun ‘veroveringen’.

A: “Ik was gisteravond met **** en ik moet zeggen, hij was wel lekker.”
B: “Wat??? Dat is een eikel eerste klas. Eergisteren had ik hem in bed en begon hij te praten. Iets over een goede relatie en dat soort onzin.”
C: “Ja, dat deed hij bij mij ook, vorige week. Ik ben gelijk het bed weer uitgegaan, me aangekleed en naar huis gegaan.”
B: “Jammer dat hij niet bij jou thuis was . . . Dan kon je hem in zijn blote reet de deur uitschoppen.”
C: “En dan zijn kleren uit het raam gooien, midden in een plas.”
A: “Nou ja . . . zo lekker was hij ook niet, eigenlijk. Hij kon maar één keer klaarkomen en viel toen gelijk in slaap. Ik was in staat om een emmer koud water over hem te gooien, maar dan zou ik helemaal niks meer hebben aan zijn kleine pikkie.”
Alle drie de dames begonnen te lachen.

Kijk, heren . . . Deze man dacht in korte tijd drie veroveringen gehad te hebben, maar zo werd er over hem gepraat als hij er niet bij is.

En dan vind je opeens een ander berichtje op NU.nl . . .

“Een groot deel van de Tweede Kamer vindt dat minister Ronald Plasterk van Emancipatie te weinig aandacht besteedt aan de rol van mannen in de emancipatie.”

Verderop in dit bericht staat het volgende:

“Hij zegt wel toe om een idee van de PvdA over te nemen om een prijs in te stellen voor organisaties of mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in het bevorderen van de emancipatie van de man.”

Loopt de emancipatie van de man zover achter dat er een prijs voor in het leven moet worden geroepen? Ik zou haast gaan denken van wel.

Ik weet het niet hoor, maar het lijkt erop dat de man steeds meer de dupe word van de emancipatie. Ik bedoel dan niet dat de man ook huishoudelijke taken moet verrichten. Dat lijkt mij niet meer dan normaal, zeker als beide werken. Maar door het jarenlange beleid van diverse regeringen en diverse instanties, blijkt opeens dat de man achterloopt in de emancipatie.

Eigenlijk voel ik me daar wel prettig bij…