Oud en Nieuw

(01-01-2011)

Vorig jaar was ik nog te jong om oud en nieuw bewust mee te maken. Ik weet niet eens of ik toen al mijn oogjes open had of niet. Mijn oren vast wel, maar mijn geheugen stond nog op uit. En dat betekend dat ik alleen maar de tepel van mijn moeder zoek, eet en slaap.

Dit jaar is het anders.

Ik ben net in een vreemd huis en dan is het oud en nieuw.

Vanmorgen om 8 uur begonnen ze buiten al met hele harde klappen. Van dev hoorde ik dat het carbidschieten is. Een hels kabaal, maar mij doet het niets.

Ik kijk eens naar Grytsje, en zij ligt gewoon rustig te slapen. Zo gevaarlijk is het dus niet.

Ook kijk ik even naar Mikey. Die doet wel heel erg vreemd. Zijn buik sleept bijna over de grond als hij loopt en het lijkt wel of hij geen staart meer heeft.

Ik ga hem maar even een lief kopje geven, vind hij vast wel fijn.

Maar de reactie was anders dan ik verwachtte. Hij keek mij schichtig en angstig aan en trok een lip op. Daarna liep hij hard weg.

Ik liep hem nog een klein stukje na, maar het leek mij beter om het niet te doen.

Zo rond het middaguur was het weer rustig. Eindelijk weer rust in huis, Mikey slaapt!

Had ik al verteld dat hier elke avond lekkere zachte voer word geserveerd?

Dat is toch wel zóóóó lekker . . . Ik weet al precies wanneer het komt en waar ik het krijg. Maar ik probeer het eerder te krijgen. Als dev naar de keuken loopt, loop ik mee. Het liefst voor zijn voeten, zodat hij weet dat ik er ben. En als hij wat tegen me zegt, ren ik snel naar het lege bakje, dan begrijpt hij vast wel wat ik wil.

Maar nee, hij snapt er niks van. Maar ik geef niet op, ik blijf het proberen, ooit leert hij het wel.

In de avond, nadat ik mijn buikje weer vol heb van dat heerlijke zachte voer, is er af en toe een harde knal te horen. Niet zo hard en zoveel als in de ochtend, maar Mikey is hier ook erg bang voor. Ik ga dat maar eens op mijn gemak bekijken.

Onder het bureau is een heerlijk plekje, vanaf daar kan ik Mikey goed in de gaten houden. Hij loopt te rillen als een rietje, staart tussen zijn achterpootjes en al dat soort dingen meer. Hij wil graag bij dev op schoot, maar die zegt onverbiddelijk nee.

Mikey kijkt eens naar mij en zet zijn voorpootjes eens tegen de plank waar ik op lig. Ik gebaar naar hem dat hij mag komen. Lijkt me wel knus en gezellig om samen op dat kussen te liggen. En misschien kan ik hem nog wat troosten ook, want dev doet het niet. Maar als ik mijn pootje optil om hem te wenken, gaat Mikey snel weg. Elke keer weer.

Ik word er melig van en wil nu spelen. Alleen wil Mikey dat niet. Hij loopt van me weg als ik hem na loop. Gelukkig weet ik een beetje de weg hier en kan ik hard rennen. Voor Mikey het door heeft sta ik weer voor hem, met beide voorpoten in de lucht. Mikey snapt er helemaal niks van en loopt hard de andere kant uit. Of zou hij willen dat ik achter hem aan ga rennen?

Weet je wat? Ik probeer het nog een keer. Maar ook de tweede keer dat ik met beide voorpoten in de lucht voor hem sta, gaat Mikey weer weg.

Nee, Mikey vind oud en nieuw maar niks . . .

Ik wel, vooral met Mikey erbij!!