Met goede en frisse zin beginnen

Met goede en frisse zin begon ik vanmorgen aan de volgende fase van het verbouwen: de kast.

Ik heb in de afgelopen weken zitten brainstormen hoe die kast zou moeten worden. Ik wil de televisie en de stereo er in hebben. Boven in de kast komen de speakers, netjes weggewerkt in de kast. Verder word het gewoon wat kastruimte achter deurtjes en ik wil ook graag een paar laden hebben.

Het probleem begint al met de radiator die daar aan de muur zit. Ik weet het wel, ik heb hem zelf daar geplaatst en dat is met goede reden gedaan. Er moet voldoende capaciteit aan radiatoren in de huiskamer zijn, anders word het nooit warm in huis. Maar ik vind het zonde om zomaar een radiator ergens midden op een muur te plaatsen. Het neemt de mogelijkheid weg om daar een wandmeubel, of iets anders, te plaatsen. Het stukje muur tussen de twee ramen in, is dan een ideale plek. En met een beetje genialiteit weet ik er wel weer wat moois van te maken. De onderste gedeelte van de kast word de ombouw van de radiator, daarboven komt dan de kast. Maar de ombouw voor de radiator word op dezelfde manier gemaakt als de kast, zodat het lijkt of daar een hoge kast staat. En ik wil de kast maken dat het een beetje in de stijl is van het huis. Met andere woorden, een leuke uitdaging.

Een uitdaging waar ik vanmorgen dus met goede en frisse zin aan begon.

Maar dat was na een goed half uur al aardig verdwenen. Niet omdat het fout ging met het werken. Alles wat ik op had gemeten en had gezaagd, was goed. Het paste in één keer. Het idee wat ik in mijn hoofd had ontwikkeld voor de kast, is uitvoerbaar. Het zat meer in de dingen er om heen.

Ik had een stukje hout keurig op maat gezaagd en de gaatjes voorgeboord. Ik hou het stukje hout op de plek waar het komen moet, hou de schroef op de juiste plek vast en kom dan tot de ontdekking dat ik met mijn vrije hand net niet bij de schroefmachine kan . . .

Ik sta boven op een trapje om iets op te meten en laat mijn duimstok vallen. Niet één keer, maar minstens drie keer achter elkaar. Zo ontdekte ik in de loop van de dag, dat niet alleen mijn duimstok kon stuiteren, maar ook mijn meetlint, hamer, schroeven, hout en slagpluggen kunnen stuiteren . . .

Ik had een lat van 1.25 meter nodig. Ik pakte een lat van 2.70 meter en zaagde daar de benodigde 1.25 meter af. Ik pakte het stuk afgezaagde hout en bevestig het aan de muur met slagpluggen. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat de lat aan één kant 20 centimeter te lang is. De lat van 1.25 meter lag nog op de zaagtafel . . .

Inmiddels had ik vijf potloden in gebruik om af te tekenen en nog kon ik geen potlood vinden als ik er één nodig had. Met de duimstok ging het beter. De duimstok van één meter is nu veranderd in twee van een halve meter.

En zo ging het de hele dag door . . .

Ik heb dus ook minder gedaan dan ik verwacht had. Gelukkig is er morgen weer een dag en kan ik weer met goede en frisse zin beginnen.