zaterdag 4 februari 2012

Ballen met tanden

Waar gaat het heen met deze wereld?
Dat mensen fouten maken, is te begrijpen. En we maken allemaal wel eens een domme fout. Maar er zijn fouten, waar ik met mijn verstand niet bij kan.

En nu ik er eens goed over na denk . . . Ik heb erg veel geluk gehad toen ik in september al mijn tanden en kiezen onder narcose liet verwijderen. Er had wel van alles mis kunnen gaan. En dan bedoel ik niet het apparatuur dat het af kan laten weten. Nee, ik bedoel de fouten die een arts kan maken.

Ik lees net in een internetkrant dat niet een rotte kies is verwijderd, maar de ballen zijn verwijderd. Volgens mij zit het toch ver genoeg bij elkaar vandaan om zo’n vergissing te voorkomen. Of zou de patiënt verkeerd om op de operatietafel hebben gelegen?
Maar goed . . . dan nog . . . Een rotte kies lijkt niet op een paar ballen.

Ik zie het al voor me . . .
Afgelopen september meldde ik me netjes in het ziekenhuis om mijn tanden en kiezen onder narcose te laten verwijderen. En als alles achter de rug is en ik uit mijn narcose ontwaak, merk ik dat al mijn tanden en kiezen nog in mijn mond zitten. Exact hetzelfde als voor ik de narcose in ging.
Helemaal in de war druk ik op de knop om een verpleegkundige te roepen. Even later verschijnt zij aan mijn bed en vraagt of er iets aan de hand is.
“Kunt u mij vertellen waarom . . .”
Verder kom ik niet, want ik schrik van mijn eigen, toch ietwat hoge, stem.
De verpleegkundige kijkt mij wat bevreemd aan. Zij snapt er helemaal niets van.
“Waarom is mijn stem zo hoog?” krijg ik met moeite uit mijn strot geperst.
“Dat is vrij normaal na een castratie, meneer.”
Snel til ik de dekens op en ik zie, of eigenlijk zie ik iets niet.
“Tja . . . De dokter heeft een klein foutje gemaakt. In plaats uw tanden en kiezen, bent u nu uw ballen kwijt. Maar als het even mee zit, gaat de dokter vanmiddag uw tanden en kiezen er uit halen.”
Ik kijk nog even onder de dekens en ik zwaai naar dat ding, wat daar nu zonder zijn twee maatjes hangt.
Wie weet . . . Misschien ben ik hem straks ook nog kwijt . . .

Gelukkig ging bij mij alles goed, maar niet bij deze “patiënt" . . .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten