Samen delen

(8 maart 2011)

Ik heb jullie vast wel eens verteld over mijn heerlijke plekje onder de pc van dev.
Voor degene die het nog niet weten, dev heeft onder de pc een plekje gemaakt voor Mikey. Dat is de hond van dev. Het is een heerlijk plekje en ben ook blij dat Mikey hem vrijwillig af heeft gestaan aan mij. Op de momenten dat Mikey hem niet vrijwillig af wil staan, mep ik hem gewoon even en dan staat Mikey hem wel weer geheel vrijwillig aan mij af.

Grytsje heb ik er nooit zien liggen, maar vanaf gisteren ligt ze er bijna continu. Ik merk dat ze oud begint te worden en ik ben een echte heer, dus zal ik niet aan haar vragen of ze hem vrijwillig aan mij af wil staan. Nu weet ik ook al het antwoord wat ik zal krijgen, dus waarom zou ik het nog vragen?

Gisteren heb ik haar daar maar ongestoord laten liggen, want ach, ik kan best wel een dagje zonder dat plekje. Maar vandaag wil ik er echt wel op liggen, wil niet afkicken van mijn heerlijke plekjes.

Heel voorzichtig ga ik tegen de rand staan. Grytsje tilt haar kop eens op, maar doet verder niks. Ik weet nu dat ze waakzaam is en op mij zal letten, dus ga ik maar weer weg.
Maar toch. . . ik wil op dat plekje liggen.
Dus even later probeer ik het opnieuw en Grytsje tilt niet eens haar kop op. Heel voorzichtig spring ik op het kussen en ga vlug liggen. Grytsje tilt haar kop op en kijkt mij boos aan.
“Ik ben hier niet om te spelen.” vertelde ik aan Grytsje, “Ik ben hier ook niet om te plagen, of om mij te wassen. Dit plekje is voor mij een rustplekje en ik ga lekker liggen luieren hier. Meer niet.”
Grytsje legt haar kop weer neer. Ik doe hetzelfde, maar hou wel mijn ogen open, want je weet het maar nooit met Grytsje.

Langzaam beginnen mijn ogen dicht te vallen. Van dat luieren krijg ik slaap. Ik denk dat Grytsje niks zal doen, ik kan best wel een tukje doen.