Op dat moment reed ik in een elf jaar oude Mitsubishi bestelbusje. Het busje reed op benzine en gas. Ik had er een dubbele bodem ingemaakt. Onder konden we onze spullen kwijt en we konden in geval van nood bovenop gaan slapen. De bedoeling was wel dat we in een tentje zouden slapen, maar met mijn geluk….
Ach, we hebben best wel veel in het tentje geslapen.
De dag ervoor moest M nog werken en heb ik het busje alleen geladen, op de kleren van M na. Het busje helemaal afgetankt met gas en benzine. We konden de volgende dag zo vertrekken. Eerst gewoon uitslapen. Voor M dan, ik was daar niet zo best in.
Ik deed de volgende dag de kleren van M in het busje, dan kon M nog even doorslapen. Toen ik bij de auto kwam, zag ik een enorme donkere plek onder de auto. En ik kon al ruiken wat het was… Benzine.
Ik ben weer terug het huis in gelopen en heb voor M een briefje, mobiele telefoons bestonden toen nog niet, neergelegd dat ik even naar de garage was.
Bij de garage had ik mazzel, er was een brug leeg en mijn auto kon er zo op. De garagehouder zag gelijk wat er loos was. Een lasnaad van de tank lekte op ongeveer halverwege de hoogte van de tank. Dan zijn er twee oplossingen. De eerste is de tank leeg maken, onder de auto vandaan halen, spoelen, lassen en dan weer spoelen, er onderbouwen en weer vullen. De tweede optie was om de tank zover leeg te halen dat het onder de lasnaad bleef en dan zo te gaan rijden. Ik koos voor de tweede optie, want de eerste optie zou een dag duren ongeveer. En de auto reed ook nog op gas, dus we hoefden nooit zonder te zitten.
Vlug weer naar huis. M was al klaar en we zijn gelijk op pad gegaan.
De planning was om via de kust naar het zuiden te rijden, dan bij Bordeaux het land over te steken richting Cote ‘d Azur, nog even Monaco in en dan langs de landgrens weer naar boven. Die planning hebben we ook redelijk aan kunnen houden. We wilden ook geen snelwegen nemen. Alleen maar de D-wegen. Dan kan je het meest genieten van de omgeving.
We reden bij Nantes in de buurt, toen opeens mijn kilometerteller op nul bleef staan. Na een kleine inspectie was het duidelijk wat er aan de hand was. De kilometerkabel was stuk. Op zich geen probleem, kan aan de motor horen hoe hard ik ongeveer rij. Het enige nadeel was, is dat ik toen op de kilometerstand moest bepalen wanneer ik gas moest tanken. En als die stil blijft staan, is dat erg lastig. En in heel Frankrijk was toen geen Mitsubishi garage te vinden.
Frankrijk is niet zo dichtbevolkt met gaspompen, zoals in Nederland. Het werd elke avond een route uitstippelen naar de volgende gaspomp. En dat is heel makkelijk als je in het donker bij een gaslamp een route moet uitstippelen. Het is alleen jammer dat alles zo klein op de landkaart staat.
De route veranderde iets, maar we deden wel de plaatsen aan, die we aan wilden doen.
We kamen in Bordeaux aan en we zochten een hotelletje. We zijn geen van beide bekend met de Franse taal en in die tijd spraken de Fransen alleen maar Frans. Maar de zus van M had M één zinnetje geleerd om een hotelkamer te krijgen.
Maar waarom een hotelkamer?
Tijdens onze vakantie speelde het Nederlands elftal een WK of een EK. De eerste ronde hadden ze overleefd, dus leek het ons wel eens leuk om lui vanaf een bed, in een hotelkamer naar het voetbal te kijken. En als het een saaie wedstrijd is, konden we wat anders doen in bed . . .
Het enige wat ik nog weet is dat de wedstrijd erg saai was, want de doelpunten hebben we gemist, maar Nederland had wel gewonnen.
De volgende dag wilde we verder gaan. Maar na een uur rijden waren we nog steeds Bordeaux niet uit. Alle uitgangswegen waren geblokkeerd door boeren en/of vrachtwagenchauffeurs die aan het staken waren. We konden op geen enkele manier de stad verlaten dus. We stonden op een parkeerplaats, het was inmiddels lunchtijd, om te overleggen wat we zouden gaan doen, want de Fransen kunnen dit wel weken volhouden. We werden al snel aangesproken door een Nederlander die in Bordeaux woonde. Hij wist wel een sluiproute om Bordeaux uit te komen. Dwars door weilanden heen zijn we uiteindelijk aan de andere kant van de barricades gekomen. En het werd alweer donker, dus de eerste de beste camping was voor ons. Toen we de volgende dag wegreden, zagen we nog steeds Bordeaux, maar we waren aan de goede kant van de barricades.
We zijn in één keer doorgereden naar Saint Tropez. We hebben daar een camping opgezocht en zijn daar gaan slapen.
We hadden op de televisie mooie beelden gezien van de stranden, paraderende dames, mooie boten en zon. Dat wilde we nu wel eens met eigen ogen aanschouwen.
Maar bij het wakker worden hoorden we een heel vreemd geluid op de tent: regen!!
En niet een beetje ook, het hoosde gewoon. En zelfs zo hard, dat we door de zijraampjes van de bus niet eens de mooie boten konden zien liggen. De ruitenwissers kon bijna al dat water niet verwerken. We hebben die dag heel veel binnen doorgebracht.
De volgende dag was niet beter, al hoosde het wel wat minder, af en toe. Er werd unaniem besloten dat we Saint Tropez zouden verlaten. De tent werd nat ingepakt en we gingen weer op weg. Op naar Monaco.
Een paar kilometer buiten Saint Tropez begon de zon weer te schijnen. We hebben een heerlijke dag in Monaco doorgebracht, maar aan het eind van de dag moesten we een hotelletje zoeken, want een camping was er niet. Toen we de prijzen van die goedkope hotelletjes hoorde, zijn we gelijk Monaco weer uitgereden. In het donker gingen we de grens over en bij het eerste de beste hotel zijn we gestopt. Het Nederlands elftal speelde weer en naar de vorige wedstrijd kijken was ons goed bevallen, al hebben we niet veel voetbal gezien.
M had haar goed geoefende, franse zin uitgesproken en toen vroeg de man achter de balie iets terug. En tja… daar begrepen wij dus niks van. We keken elkaar eens aan en vroegen openlijk aan elkaar wat die man nu zou bedoelen.
“Ik spreek ook Nederlands, hoor.” hoorde we hem opeens zeggen.
Heel verbaasd keken we hem aan.
“Ik heb in Nederland gestudeerd, vandaar dat ik de taal ken.”
We kregen dus een hotelkamer met televisie. Wederom hebben we niet veel van het voetbal gezien, maar de eindstand zagen we: Nederland had verloren en lag er dus uit.
Potver… nu is de reden weg om een hotelletje te nemen, zeiden we zachtjes.
De volgende dag zijn we nog een dagje Monaco in geweest en ’s avonds lagen we weer in het zelfde hotelletje. Daarna zijn we langs de oostkant van Frankrijk weer naar boven gegaan.
De Franse Grand Canyon is heel mooi. Niet te vergelijken met de Amerikaanse, maar het is een mooi gezicht. Er zijn veel watervallen, en daar zijn M en ik allebei gek op, mooie plateaus en het is erg groen. Zelfs zo groen dat we verdwaalden. Wegbewijzering daar was niet aanwezig. Het gas raakte op en er was geen halve tank benzine meer. Niet omdat ik niet getankt had, maar als we de berg opreden, die soms best wel steil waren, liep door de lekkende lasnaad de benzine eruit. Iets waar ik geen rekening mee had gehouden. En een benzinepomp was er in geen velden of wegen te bekennen. Al hortend en stotend heb ik toch nog een benzinepomp kunnen bereiken.
(Franse Grand Canyon du Verdon)
De reis naar boven toe verliep voorspoedig, ondanks de stakende boeren en vrachtwagenchauffeurs, waardoor we regelmatig weer moesten omrijden. Nog even een tussenstop gemaakt bij mijn broer die in Frankrijk woont. We zijn er maar gelijk een weekje gebleven. We hadden nu geen moeite om iets te bestellen in de Franse taal.
Vanaf mijn broer zijn huis tot ons huis was maar zeven uurtjes rijden. Maar op de dag dat we weggingen bij mijn broer, begon er ook een hittegolf. We zijn niet verder gekomen dan ergens in Brabant. We dreven bijna onze auto uit. En we kwamen een leuke camping tegen. M had maar vier weken vakantie, maar na een telefoontje naar het uitzendbureau hebben we er een weekje aan kunnen plakken. We waren beide heel bruin toen we weer naar huis gingen. Jah, zelfs ik was bruin.
Al met al was het een heerlijke vakantie, geheel in onze stijl van reizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten