Bezinning

Kerst nadert.

Tijd van bezinning, zeggen ze.

Dan is die tijd van bezinning hier vroeg begonnen. Of begint die altijd ergens begin november al?

Begin november kreeg ik een telefoontje van mijn zuster. Ze vroeg aan mij of ik al afspraken voor de Kerst had staan.

Op één van de Kerstdagen is altijd het familiegebeuren. Helaas vaak zonder mijn broer, die heeft het druk genoeg met zijn café/brasserie in Frankrijk. Ik zie en spreek hem eigenlijk veel te weinig, maar hier vandaan is het bijna tien uur rijden. Iets te ver voor ons om even daarheen te rijden. Voor hem is het net zover.

En mijn vader wil niet meer. Ergens wil hij wel graag, maar kijkt tegen de lange reis op. Lichamelijk, maar ook geestelijk, word het te zwaar voor hem. Mijn moeder zou zo mee gaan, maar we kunnen mijn vader niet zolang alleen laten.

Maar ik dwaal af . . .

Mijn zuster belde dus begin november. Om te vertellen, omdat ik toch nog geen andere afspraken had staan, dat het Kerstfamiliegebeuren op 1^e Kerstdag gaat gebeuren. Zij heeft twee dochters, die ook allebei zwanger zijn. Voor de oudste dochter is het de tweede kind, voor de jongste dochter het eerste kind. En op verzoek van de jongste dochter word het een middag gebeuren. Zo ongeveer elk ongemak van een zwangerschap die maar te bedenken valt, heeft zij last van. Met name in de ochtend en de avond. Dus of het op een middag kon. De rest van de familie maakt het niet uit, dus word het een middaggebeuren.

De laatste jaren word het veelal bij mijn zuster gevierd. Zij heeft een groot huis en ook de grootste eettafel. Zij weet niet dat ik hier hout heb liggen voor een nog grotere tafel. Ik moet het allen nog even zagen, schaven, schuren, lijmen en in elkaar te zetten.

Maar het lijkt wel of ik weer aan het afdwalen ben . . .

Maar goed, mijn zus belde begin november dus, maar ik denk dat jullie dat nu wel weten.

Na het telefoongesprek, ik had net de verbinding verbroken, bekroop mij een idee. Het idee was dat ik de Kerst eens thuis wilde vieren.

Sinds mijn vriendin en ik uit elkaar zijn, dat was in het begin van het jaar 2000, heb ik nog geen enkele Kerst thuis gevierd. Behalve in 2005, toen ik in één huis woonde met een goede vriendin. Verder was ik altijd weg met Kerst. Ik kreeg soms zoveel uitnodigingen, dat mijn Kerst vijf dagen duurde. Exclusief de Kerstavond, dan was ik ook vaak weg.

Vaak was ik pas weer net voor oud & nieuw weer thuis. Met oud & nieuw ben ik altijd thuis, vanwege de beesten. De katten kunnen er redelijk tegen, maar Mikey is als de dood ervoor. Gelukkig word hier niet zoveel afgestoken.
Het is weer zover . . .

Ik dwaal weer af . . .

Na het telefoongesprek met mijn zuster -het lijkt nu wel of het meerdere gesprekken zijn geweest, maar het was er echt maar één- besloot ik al heel snel om alle andere uitnodigingen af te slaan. Ik nodig ook niemand uit. Ik wil deze Kerst, na tien jaar op pad te zijn geweest, alleen thuis vieren. En niet zomaar vieren. Ik zorg voor een uitgebreide eettafel voor mezelf, want koken kan ik wel. Al kook ik zelden de Hollandse pot.

Alleen de 1^e Kerstdag word het avondeten wel simpel, omdat we pas rond een uur of twee in de middag aan de Kerstvreetfestijn gaan beginnen.
Wat ik 2^e Kerstdag ga eten, geen idee. Dat laat ik grotendeels afhangen wat ik straks, als ik weer wakker ben, in de supermarkten vind. Maar ik weet wel dat het uitgebreid is, minstens een 3 gangen menu.

Waarom? Omdat ik er zin in heb.
Dat heeft niks met bezinning te maken.
Of toch wel . . . ??