Het huis word al minder vreemd, ik heb nu zelfs de bovenverdieping gecontroleerd en het is daar hetzelfde als beneden: 1 grote speelruimte. Ook veel plekken om verstoppertje te kunnen spelen. Het is alleen jammer dat als we allemaal boven zijn, dat ze gaan slapen. Zelfs Grytsje, en dan noemen ze ons, de katachtige, nachtdieren. Nou . . . ik ben de enige die wakker is in de nacht. Mikey ligt in een kattenmand, Grytsje ligt ergens op het bed te maffen en dev ligt te zagen alsof er een heel regenwoud in 1 nacht omgezaagd moet worden. Maar ondanks dat iedereen ligt te slapen, verveel ik me geen moment.
Ik heb wat dingen verplaatst, het lijkt me wel leuk als dev zijn bed uitkomt en overal tegenaan schopt. Het is alleen zo jammer dat het meeste te zwaar is en ik het niet kan verplaatsen. Maar zijn slaapmatje, extra dekbed wat over een stoel hangt en een kussen lukt me nog wel.
Ik ben er wel moe van geworden, maar toen ik wilde kijken of het bed inderdaad zo lekker ligt als Grytsje en dev doen vermoeden, blijkt Grytsje akelig wakker te zijn. Binnen een fractie van een seconde stond ik weer naast het bed, met blazende Grytsje boven me. Even later hoorde ik van Mikey dat hij ook het bed niet op mag van Grytsje, behalve als dev hem zelf geroepen heeft.
Maar . . . Grytsje kan ook heel lief zijn.
Gisteravond zat ik lekker op schoot bij dev. Hij kriebelde me lekker achter mijn oortjes en ik genoot er volop van. Ik zag dat Grytsje er aan kwam lopen, maar die springt niet op dev zijn schoot als ik er op ben. Net zo min dat ik op dev zijn schoot zal springen als Grytsje er op zit. Maar tot mijn verbazing sprong Grytsje wel op de schoot van dev. Ik wilde vluchten, maar was wat verlamd door het gekriebel van dev. Grytsje werd ook gelijk aangehaald door dev en zo stonden we zij aan zij op de schoot van dev te genieten van het gekriebel. Ik kreeg ook nog een lief kopje van Grytsje.
Ik moet alleen iets aan mijn ‘snormachine’ doen, want die van Grytsje is veel luider dan die van mij.
Maar toen dev stopte met ons te kriebelen, kwamen we weer in de realiteit van deze wereld. Gelijktijdig sprongen we van zijn schoot, bliezen even tegen elkaar en liepen we elk een andere kant op. Het blijft een vreemde poes . . .
Zoals ik al eerder vertelde, elke avond krijgen we van dat heerlijke zachte voer. Ik weet nu helemaal hoe het werkt, maar ben het niet helemaal eens met het tijdstip waarop Grytsje en ik dat krijgen. Ik zal dev toch nog eens op moeten voeden om het eerder te geven. Grytsje krijgt het van een grote mensen bord en ik netjes, zoals het ook hoort, uit een bakje wat speciaal voor mijn ras bestemd is. We eten ook niet op dezelfde plek. We eten beide op een andere tafel. En elke avond wisselen we tijdens de maaltijd even, kijken of de ene hetzelfde lekkere voer heeft als de andere. En dat blijkt elke dag zo te zijn, tot nu toe dan. Het kan altijd veranderen, dus moeten we het elke dag blijven controleren, nietwaar?
Maar goed, ik wil dev dus wat opvoeden, zodat wij het heerlijke zachte voer eerder krijgen. En ik denk dat ik een oplossing heb gevonden om hem duidelijk te maken wat ik wil. Als dev in de buurt van het lege bord van Grytsje komt, ga ik er gewoon inzitten en zet mijn operastem op. Maar helaas helpt dat niet, want dev kriebelt even over mijn kopje, duwt me het bord uit en brengt het lege bord naar de keuken. Maar niet om te vullen, want hij loopt gelijk weer weg. Ik zal toch iets anders moeten verzinnen. . .
Wat ik niet helemaal snap is dat de mensen hulpmiddelen nodig hebben om te kunnen klimmen. Als wij iets hoger willen, springen we gewoon, of we klimmen wel omhoog. Mensen hebben daarvoor een ijzeren ding. Dat kunnen ze uitklappen en dan kunnen ze erin klimmen. Maar als ze hem uitgeklapt hebben, reikt dat ding nog nergens naar, het is veel te kort om boven te komen. Ookal gaan ze op de vijfde trede staan van dat ding. Maar het schijnt wel interessant te zijn om het te doen, dus moet ik het ook eens proberen.
Ik spring in dat ijzeren ding en val gelijk met dat ijzeren ding en al, achterover. Ik snap er niks van, als dev het doet, gaat het goed, als ik het doe, val ik met een hels kabaal achterover. Op een veilige afstand ga ik zitten kijken wat er nu mis ging. Dev komt er lachend aangelopen en raapt dat ijzeren ding weer van de grond en zet hem weer rechtop tegen de muur.
Ah . . . ik zie het al . . . ben vergeten dat ijzeren ding eerst uit te klappen voor ik er in klom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten