Enkele jaren geleden, ik woonde toen nog in Aalsmeer, studeerde een nichtje van mij in Utrecht. Er was iets te doen, want ze vroeg een keer of ik ook wilde komen. Het was een één of andere toneeluitvoering waar zij ook in mee speelde. Natuurlijk wilde ik daar bij zijn. Ik kreeg van haar alle gegevens en ik begon gelijk te twijfelen of ik hier wel goed aan had gedaan. Ik wilde wel graag, maar om nu met de spits vanaf Aalsmeer naar Utrecht te rijden, is niet bepaald een hobby te noemen. De A2 tussen Amsterdam en Utrecht is één lange file en daar zou ik dus in terecht komen. Het gebeuren was ook nog dicht tegen het centrum van Utrecht aan, dus de kans is groot dat het ook nog eens betaald parkeren is.
Dan maar eens kijken hoe het met het openbaar vervoer gesteld is. Vanuit Aalsmeer rijd een bus rechtstreeks naar het Centraal Station in Utrecht. En vanaf daar kan ik met een stadsbus vlakbij het theater komen. En de prijs viel me ook nog mee. Ik zou aan de ritprijs vermoedelijk net zoveel kwijt zijn aan het betaald parkeren. Doorgaans hebben de bussen ook vrije busbanen waar ze gebruik van kunnen maken, dus zou ik ook minder last hebben van fileleed. Het nadeel is wel dat bussen door elk dorpje gaat, maar als ik vroeg genoeg wegga, is het ook nog leuk om de dorpjes, waar je normaal gesproken langs heen rijd, eens te zien.
De keuze viel dus op het openbaar vervoer.
De totale reistijd zou iets meer dan een uur zijn.
Nu ken ik, als geen ander, zelf mijn manier van reizen. En omdat ik er rond 19.00 uur zou zijn, de voorstelling zou om 19.30 uur beginnen, besloot ik extra vroeg weg te gaan om ook nog even iets te kunnen eten. Ik had besloten om een klein restaurantje in de buurt van het theater op te zoeken en mezelf te trakteren op een diner.
Als de reistijd iets meer dan uur is, voor mezelf een uur uittrek om te eten, doe ik er voor de zekerheid nog een uur bij, om mijn manier van reizen te compenseren. Dus als ik rond 16.00 uur wegga, ben ik vast wel op tijd.
De bus vertrok netjes op tijd. Ik had mijn discman meegenomen met mijn favoriete muziek en zette die op. Maar alles wat ik hoorde was het motorgeluid van de bus en niet mijn discman. De cd draaide wel rond, maar geluid kwam er niet uit. Wat ik ook probeerde, het geluid van de bus bleef ik wel horen, maar niet mijn muziek. De discman verdween weer snel mijn rugzakje in en mijn boek werd eruit gevist. Dan maar lezen.
Op een gegeven ogenblik merkte ik dat de bus toch wel lang bij een halte bleef staan. Op het moment dat ik op keek om te kunnen zien wat er eventueel aan de hand was, zag ik dat de buschauffeur mijn kant op kwam lopen. Ik zag ook dat ik nog de enige passagier was, terwijl de bus toch behoorlijk vol zat voor we bij deze halte aankwamen.
“U mag van mij blijven zitten.” zei de chauffeur, “Maar ik ga nu een bakje koffie drinken en dan rij ik weer terug naar Haarlem.”
Verbaasd keek ik de man aan.
“Euhmmm. . . Ik dacht dat deze bus naar het Centraal Station in Utrecht ging.” stamelde ik.
“Ja en nee. Deze lijn gaat inderdaad naar het Centraal Station in Utrecht, maar deze bus niet.”
Nu keek ik de man nog verbaasder aan.
“Deze lijn word uitgevoerd door twee busmaatschappijen.” vervolgde man, “Wij stoppen hier en dan neemt een ander het over. U moet dus overstappen. Maar daar bent u nu een beetje laat mee.”
De man wees naar buiten en ik keek die kant eens op. Ik zag daar net een achterkant van een bus, met het zelfde nummer als waar ik in zat, de hoek om rijden.
“Geen zorgen, meneer. De volgende bus gaat over 20 minuten.”
Nou ja, gelukkig had ik ruim de tijd genomen.
Nu ken ik, als geen ander, zelf mijn manier van reizen. En omdat ik er rond 19.00 uur zou zijn, de voorstelling zou om 19.30 uur beginnen, besloot ik extra vroeg weg te gaan om ook nog even iets te kunnen eten. Ik had besloten om een klein restaurantje in de buurt van het theater op te zoeken en mezelf te trakteren op een diner.
Als de reistijd iets meer dan uur is, voor mezelf een uur uittrek om te eten, doe ik er voor de zekerheid nog een uur bij, om mijn manier van reizen te compenseren. Dus als ik rond 16.00 uur wegga, ben ik vast wel op tijd.
De bus vertrok netjes op tijd. Ik had mijn discman meegenomen met mijn favoriete muziek en zette die op. Maar alles wat ik hoorde was het motorgeluid van de bus en niet mijn discman. De cd draaide wel rond, maar geluid kwam er niet uit. Wat ik ook probeerde, het geluid van de bus bleef ik wel horen, maar niet mijn muziek. De discman verdween weer snel mijn rugzakje in en mijn boek werd eruit gevist. Dan maar lezen.
Op een gegeven ogenblik merkte ik dat de bus toch wel lang bij een halte bleef staan. Op het moment dat ik op keek om te kunnen zien wat er eventueel aan de hand was, zag ik dat de buschauffeur mijn kant op kwam lopen. Ik zag ook dat ik nog de enige passagier was, terwijl de bus toch behoorlijk vol zat voor we bij deze halte aankwamen.
“U mag van mij blijven zitten.” zei de chauffeur, “Maar ik ga nu een bakje koffie drinken en dan rij ik weer terug naar Haarlem.”
Verbaasd keek ik de man aan.
“Euhmmm. . . Ik dacht dat deze bus naar het Centraal Station in Utrecht ging.” stamelde ik.
“Ja en nee. Deze lijn gaat inderdaad naar het Centraal Station in Utrecht, maar deze bus niet.”
Nu keek ik de man nog verbaasder aan.
“Deze lijn word uitgevoerd door twee busmaatschappijen.” vervolgde man, “Wij stoppen hier en dan neemt een ander het over. U moet dus overstappen. Maar daar bent u nu een beetje laat mee.”
De man wees naar buiten en ik keek die kant eens op. Ik zag daar net een achterkant van een bus, met het zelfde nummer als waar ik in zat, de hoek om rijden.
“Geen zorgen, meneer. De volgende bus gaat over 20 minuten.”
Nou ja, gelukkig had ik ruim de tijd genomen.
Na iets meer dan een half uur, zat ik in de andere bus en reden we weer richting Utrecht. Op een gegeven ogenblik kom je in de buurt van de A2 en ik begon al te gniffelen.
Straks zie ik alle auto’s stilstaan in de file en wij rijden er gewoon langsheen. Bussen mogen, in geval van file, over de vluchtstrook.
Tja, dat had ik dus verkeerd gedacht. De bus kroop de file in. Niks vluchtstrook.
Ik bekeek mijn boekje eens en begon het idee te krijgen dat ik beter een dikkere had mee kunnen nemen. En dat ik minstens nog een uurtje of 2 eerder van huis had moeten gaan.
Als ik nu met de auto was gegaan, was ik al minstens een half uur verder op de snelweg. Een half uur dichter bij Utrecht. Een half uur dichter bij mijn einddoel.
Nou ja, gelukkig had ik ruim de tijd genomen.
Veel later dan dat het internet aangegeven had, kwamen we in Utrecht bij het Centraal Station aan. Ik kom daar zelden, dus waar ik de juiste bus kan vinden weet ik niet. Gelukkig hebben ze van informatiehokjes geplaatst en er een mannetje ingezet, en hij kon mij precies vertellen waar de bushalte was van de bus die ik hebben moest.
En inderdaad, de bus stond er. Ik stapte in en zocht een zitplaatsje op. Over 6 haltes zou ik er weer uitmoeten. Eerst nog even dwars door het centrum van Utrecht heen.
Maar alles wat ik zag, geen centrum van Utrecht. Toen de bus bij het Centraal Station wegreed, reed hij niet richting het centrum, maar er juist bij vandaan.
Ik ben een leek met het openbaar vervoer, maar dit vond ik niet echt kloppen. De 6e halte had dan ook niet de haltenaam die ik verwacht had. Al verwachtte ik niet echt meer dat het de goede halte zou zijn. Ik ben maar eens aan de chauffeur gaan vragen hoe dat nu zat.
“Tja, u zit wel in de goede bus. Maar deze bus rijd in een ring. Bij het Centraal Station komen we 2 keer. En daar stoppen we ook bij dezelfde halte. Een beetje verwarrend als u het niet weet.”
Een beetje?¿?
Nou ja, gelukkig had ik ruim de tijd genomen.
Bij de volgende halte ben ik er maar uitgestapt en ben de weg over gestoken. Daar stopt ook een bus met hetzelfde nummer en als ik daar dan in ga zitten, moet het goed komen.
Na ongeveer 15 minuten kwam de bus aan. . . met dezelfde chauffeur als net. Ik ben de bus weer ingestapt en ben zo, via het Centraal Station, bij mijn doel gekomen.
Er was al zoveel tijd verstreken met het reizen, dat een klein restaurantje met een diner, er niet meer in zat. Het was inmiddels al 19.15 uur. Ik ben nog even snel een snackbar ingedoken om een paar broodjes te scoren. Niet met iets warms, want dat zou te lang duren.
Om exact 19.30 uur stapte ik het theater binnen.
Ruim op tijd, toch?
Mijn nichtje zou mij opvangen bij de deur, omdat zij mijn toegangskaartje had. Maar van alle mensen die ik zag, ik zag niet mijn nichtje.
“U bent vast de oom van E.” hoorde ik achter me.
Ik draaide me om en keek een leuk meisje aan.
“Dat klopt.”
“E kon niet langer wachten, omdat zij ook als één van de eerste op het toneel moet zijn en heeft aan mij gevraagd of ik u op wilde wachten en het kaartje geven.”
Ik bedankte haar vriendelijk en kon nu het theater in. Daar zag ik al snel mijn zuster, de moeder van mijn nichtje, en ze had een big smile op haar gezicht.
“Ik ben alleen nieuwsgierig hoe laat jij bent weggegaan om hier precies op tijd te zijn.”
“Ik zat even voor 16.00 uur in de bus. Hoezo?”
Al wist ik allang wat mijn zuster bedoelde, zij kent ook mijn manier van reizen.
Al wist ik allang wat mijn zuster bedoelde, zij kent ook mijn manier van reizen.
De terugweg ging veel soepeler. Ik kon meerijden met andere mensen, waarvan hun dochter dezelfde studie volgde. Die mensen woonden ook in Aalsmeer en ik werd netjes voor de deur afgezet. In nog geen half uur rijden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten