Uitvaart bij het wakker worden

Ik was nog maar net beneden vanmorgen toen de telefoon al over ging.

“Goedemorgen, meneer.” zei een vriendelijke vrouwenstem. “Zou ik u een vraag mogen stellen?”

Pffff, ben net aangekleed, nog niet eens een slok melk op.

“Ga u gang, u heeft me nu toch aan de telefoon.”

“Heeft u een begrafenisverzekering?”

Jah hoor, net weer in het land der levenden en dan beginnen over . . .

“Ja, die heb ik en ben er zeer tevreden mee.”

Heb nog niet zoveel zin om de wijsneus uit te hangen, ben nog veel te druk met het wakker worden.

“Uit ervaring blijkt dat mensen vaak onderverzekerd zijn en wij bieden daarvoor een mogelijkheid om dat te voorkomen.”

“Dat is aardig van u, maar dat doet u vast niet gratis.”

“Nee, uiteraard niet. Het kost tegenwoordig allemaal veel geld.”

“Dat was voor mij een reden om een goede uitvaartverzekering te nemen, zodat ik later niet voor extra kosten zou komen. Alhoewel ik daar geen last van zal hebben, want tegen die tijd lig ik toch al te bakken in een vuurtje.”

“Maar dan zitten uw nabestaanden ermee.”

“Ze mogen van mij er ook wel bij gaan staan, maakt mij niet zoveel uit.”
Potverdorie . . . ben ik toch de wijsneus aan het uithangen.

“Ik begrijp dat u geen gebruik wil maken van de mogelijkheid om een extra verzekering te nemen, zodat u altijd voldoende verzekerd bent?”

“Wat moet ik met zo’n verzekering als ik al voldoende verzekerd ben?”

“Hoe weet u dat u voldoende verzekerd ben?”

Nu ben ik het zat, ik heb trek in mijn eerste peuk van vandaag.

“Daar heb ik een consulent voor van de maatschappij waar ik bij verzekerd ben. En ook zij hebben het soort verzekering die u mij nu tracht aan te smeren. Ik denk dat het voor mij misschien goedkoper zal zijn als ik dat bij dezelfde maatschappij afsluit, als ik er al één nodig mocht hebben. Ik zie geen enkele reden om zoiets bij u af te willen sluiten, want het lijkt me helemaal niet handig om bij twee verschillende maatschappijen een verzekering te hebben. De nabestaanden hebben dan te maken met twee verschillende maatschappijen en dat lijkt me op dat moment niet leuk voor ze. De nabestaanden hebben dan al veel verdriet om mijn heengaan en dan moeten ze ook nog contact onderhouden met twee verschillende maatschappijen om mijn uitvaart te regelen. Dus als ik dan al zo’n extra verzekering zou afsluiten, zou dat niet bij u zijn, maar bij de maatschappij waar ik al verzekerd bij ben, zodat mijn nabestaanden niet het ongemak krijgen om met twee verschillende maatschappijen contact op te nemen. Want dat gun ik ze niet. Ik wil dat ze tijd hebben om te rouwen. Rouwen om mij.”

Het bleef even stil aan de andere kant.

“Had u verder nog vragen?” vroeg ik.

“Ehh . . . Nee, denk het niet.”

“Mooi, dan wens ik u een prettige dag verder.”