Nieuwe ontdekkingen

(29 januari 2011)

Zo schrijf ik dat ik niet zoveel meer zal schrijven omdat er niet zoveel nieuwe dingen zijn en kijk nu eens. . . Alweer een schrijfsel van mij.
Na het schrijfsel van gisteren, ben ik weer eens vrolijk op pad door het huis gegaan.

Dev vond het weer nodig om weer lawaai te schoppen in mijn speelruimte, dus ben ik maar even wat anders gaan doen. Na wat rondgewandeld te hebben, ben ik uiteindelijk op een stoel in slaap gevallen. Saai, hè? Maar toen dev stopte met lawaai maken, werd het voor mij tijd om eens te gaan kijken wat hij gedaan heeft. Ik zag dev nergens in mijn speelruimte, dus dan maar even zoeken waar hij was gebleven.

Ik zag hem in de badkamer staan bij een raar stenen ding aan de muur. Ik sprong er gelijk ook op en zag toen dat daar water vertikaal stond. Ik snapte er niks van, water hoort in een bak te zitten, zodat het gedronken kan worden. Maar water wat rechtop staat?? Nee, dat kan echt niet. Het is dat ik het zelf zie, want anders zou ik het nooit geloven. Voorzichtig hou ik er een pootje tegen aan en die word nat. Wild sla ik het water weer van mijn pootje.
Ik doe een klein stapje de stenen bak in en probeer aan dat staande water te snuffelen. Daar krijg je een hele natte snuit van. Dat is dus ook niks.
Zou het ook drinkbaar zijn? Heel voorzichtig steek ik mijn tongetje in dat staande water en ja. . . ik kan het drinken. Het is wel kouder dan wat er in de bak zit, maar wel lekker fris van smaak. Hier moet ik even gebruik van maken en drink alsof ik een week geen drinken heb gehad.

Ik schrik een beetje omdat dev zijn hand opeens naast mijn kop zit, maar hij jaagt mij niet weg. Hij doet iets bij het metalen ding waar het water uitkomt. De verticale straal veranderd niet, dus ga ik door met drinken.
Opeens merk ik dat mijn voorpootjes nat worden. Dat klopt niet, water is bedoeld om te drinken, niet om in te staan. Vlug ga ik weer terug op de rand staan en kijk dev eens aan. Ik zie hem lachen. . . hij doet het er dus om!!
De hand van dev gaat weer naar dat metalen ding en ik zie dat midden in dat waterplasje iets bewegen en het water verdwijnt weer. Dat moet ik even van dichtbij onderzoeken. Ik raak met mijn voorpootje dat ding aan en merk dat het los zit. Met mijn nageltjes haal ik hem er zo uit en nu zit er een groot gat. Mijn poot kan er zomaar in. Maar na een klein stukje bedenk ik me, het is te nat daar. Dev vind het nu wel welletjes en duwt mij van de stenen bak af. Samen lopen we richting de huiskamer.

Maar dat ding in die stenen bak intrigeerde me wel heel erg. Dus toen dev eenmaal rustig zat, ben ik teruggelopen. Heel voorzichtig, ik wilde geen geluid maken, haalde ik dat ding er weer uit. Heel zachtjes speelde ik er wat mee. Als ik het een tikje geef, rolt het alle kanten op, maar gaat elke keer weer boven dat gat liggen. Zo kan ik nooit goed in dat gat kijken!!
Ik gaf het maar op, even dat ding weer in het gat doen en dan ga ik maar weer. Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg dat ding het gat niet in. Hoe los ik dit nu op?
Misschien moet ik even aan dev vragen of hij het terug wilt doen. Maar hoe maak ik hem duidelijk? Ik praat wel veel, maar dev begrijpt niks van wat ik zeg, ik krijg altijd de verkeerde antwoorden van hem.

Ik weet het!! Ik neem dat ding mee naar dev, dan kan hij zien wat ik bedoel als ik het dan aan hem vraag. Het valt alleen nog niet mee om dat ding uit die stenen bak te krijgen, maar na een aantal pogingen is het me wel gelukt. Voorzichtig pak ik dat ding op, ik wil hem niet stukmaken, en loop zo goed als het kan naar dev toe. Ik leg het in de huiskamer neer en begin tegen dev te praten. Hij kijkt mij aan en begint te lachen. Dat vind ik niet leuk, het is net alsof hij mij aan het uitlachen is. Maar hij begrijpt me nu wel. Hij staat op, pakt het ding van de grond en gaat naar de badkamer. Ik loop met hem mee en in de badkamer spring ik op de rand van de stenen bak om goed te kunnen zien hoe dev dat ding weer in het gat stopt. Het lukt hem in één keer. Daarna pakt hij mij op, zegt iets tegen me wat ik niet wil horen en hij draagt me naar de huiskamer. Op zijn schoot mag ik even bijkomen. Heel lief van hem, maar ik besluit om ergens anders te gaan bijkomen. Op mijn eigen stoel val ik lekker in slaap.

Na het eten was ik weer wat actief en liep nog wat door mijn speelruimte heen. Kijkend of ik nog iets kon ontdekken wat dev heeft veranderd vandaag. Behalve dat er nu nog meer speeldingetjes rondslingeren, was er verder niet veel veranderd. Maar ik vind wel iets anders. Ik weet niet wat het is, maar het is rond, hol en aan de buitenkant erg ruw. Ik tik er eens met mijn voorpootje tegen aan en er gebeurd niks. Ja, het verschuift wat, maar het doet niks terug. Ik geef het nog een paar tikjes en het valt op de grond. Ik spring van de speeltafel af en kijk of het nog heel is. Dat is het gelukkig.
Ik zet mijn tanden eens in dat ronde, holle ding, maar krijg er geen gaatjes in gemaakt. Maar ik kan het nu wel verslepen. Vol trots sleep ik het mee naar de huiskamer, om aan dev te laten zien wat ik gevonden heb, misschien heeft hij er iets aan. Maar ook nu begint dev weer te lachen, het begint een rare gewoonte van hem te worden om mij uit te lachen. Hij pakt het holle, ronde ding op en legt het op de eettafel in de huiskamer. Ik spring op de tafel en bedank dev heel vriendelijk. Want ookal lacht hij me uit, ik blijf vriendelijk tegen hem. Vol passie ga ik dat holle, ronde ding onderzoeken, maar heb geen idee wat dev er mee zou kunnen doen.
Ik zie dev weer bewegen en stop even met mijn onderzoek. Hij staat niet op, maar pakt wel iets en even later zie ik een hele felle lichtflits.

Daarna was voor mij de lol eraf en ben ik maar weer op mijn stoel gaan liggen.

Inmiddels weet ik wat het is. Het is een schuurband voor één van zijn lawaaimachines. Een machine waar ik niet aan mag snuffelen als hij het in zijn handen heeft. Raar hoor, want het mag wel als hij hem niet vast heeft.

PS. Zie je op de foto die vreselijke verwonding op mijn snuit? Als je heel goed kijkt, zie je hem nog zitten.