Een stormpje

Dinsdag stormde het heerlijk. Ik hou wel van de storm, zolang ik maar van binnen naar buiten kan kijken. Maar goed, na de wandeling met Mikey, werd het tijd om me weer eens met de verbouwing bezig te houden.

Ik stond aan mijn werktafel het één en ander te doen, toen ik buiten iets voorbij zag waaien. Iets wat op mijn dak thuis hoort, en niet als een vleugellamme dodo door mijn tuin te dwarrelen.|
Gelukkig is het al wel weer droog buiten en ik ben gelijk gaan kijken wat de schade was.

Met een ladder kon ik op mijn keukendak komen en daar zag ik wat er aan de hand was. Een stuk boeideel van ongeveer 2 meter was verdwenen van het dak van het huis.
Dat betekend dat de wind onder de dakpannen kan komen.

Ik wist dat ik dit snel moest repareren, want ik had geen zin in ronddwarrelende dakpannen in mijn tuin.

Nieuwe boeidelen heb ik al, ik wist namelijk al dat de oude erg slecht waren.

Afgelopen zomer zouden een kennis en ik de boeidelen gaan vervangen, maar door allerlei omstandigheden is het er niet van gekomen en hebben we besloten om het komend voorjaar het te gaan doen. Beide vonden we het verantwoord dat het nog één winterseizoen zou blijven liggen. Helaas . . . we hadden het mis.

Met harde wind heb ik een noodreparatie uitgevoerd. Ideaal is het niet, maar dit moet het maar even zo houden tot het voorjaar.

Ik voelde hoe stevig de wind was. Gelukkig heb ik voldoende contragewicht rond mijn navel, anders was ik vast en zeker weggewaaid.

Afgelopen nacht werd ik wakker van de harde wind. Het kan behoorlijk spoken met storm rond mijn huis, maar zo erg als afgelopen nacht had ik nog nooit meegemaakt. De boeideel die ik met de noodreparatie had gemaakt, had ik deels over de nog oude boeideel door laten lopen, zodat die enigszins beschermd zou worden tegen harde wind en niet gaat uitvliegen met de juiste windsterkte. Maar de oude boeideel zit niet meer zo goed vast, dus die hoorde ik vannacht flink klapperen in de wind. Ik kon alleen maar hopen dat mijn idee om de boeideel deels te overlappen voldoende was, anders . . .

Een echte rustige nacht heb ik dus niet gehad, mede ook omdat Mikey, die altijd naast mij in de kattenmand op de grond slaapt, bang was en bij mij op bed kroop. De arme ziel lag te rillen als een rietje bij windkracht 11.

Als ik weer in slaap was gevallen en er kwam weer zo’n enorme rukwind, was ik gelijk weer klaarwakker.

Vanmorgen om 8.00 uur was ik mijn bed alweer uit. Ik was nu toch weer wakker en wist dat ik nu helemaal niet meer zou slapen.

Om half 9 stond ik op mijn keukendakje. Ik voelde dat de wind nu nog sterker was dan afgelopen dinsdag. Ik bekeek mijn noodreparatie en voelde me gelijk gerustgesteld. De noodreparatie was nog geheel intact en deed zijn werk. De overlapping deed zijn werk zoals ik bedacht had. De oude boeideel kan door de speling nog wel iets klapperen, maar kan verder niet wegwaaien.

Later op de ochtend, toen ik nog wat materiaal ging halen voor de verbouwing, zag ik dat er aardig wat schade in de buurt was ontstaan. Ergens was een deel van een dak weggewaaid, een aanhanger omgewaaid, hekken en schuttingen omgewaaid. Ook zag ik dat er enkele bomen waren omgewaaid. Gelukkig zonder al te veel schade aan mensen, huizen en/of auto’s.

Het schijnt vanmiddag weer erg te gaan stormen, maar voorlopig zit ik nu heerlijk in het zonnetje een blogje te typen.

Klik hier voor enkele foto’s van stormschade in Noordoost Friesland.