“Een ogenblikje geduld . . . ”

“Een ogenblikje geduld, alstublieft. U word zo doorverbonden met één van onze correspondenten.”

Ik kijk eens naar mijn telefoon. Ik weet toch zeker dat ik gebeld werd en dan krijg ik een bandje te horen? Ik dacht het niet en druk gelijk op de knop, zodat de verbinding is verbroken.

Telefoon gaat weer over. Ik neem op en noem mijn naam.

“Een ogenblik geduld, alstublieft. U word zo doorverbonden met één van onze correspondenten.”

Krijg nou wat . . . dat hoorde ik net ook al . . .

Weer verbreek ik de verbinding, want iemand die mij belt, laat mij toch niet in de wacht staan?

De telefoon gaat weer over. Nu zeg ik niks.

Enkele ogenblikken blijft het stil, daarna hoor ik een stem.

“Nadat U iets heeft gezegd, word onze spraakcomputer in werking gesteld. Zou u uw naam kunnen zeggen?”

Mooi niet, en leg de telefoon neer zonder de verbinding te verbreken. Kost mij geen cent zo en de computer heeft een engelengeduld.

Opeens hoor ik een mannenstem.

“Hallo? . . . Hallo?”

Van schrik verbreek ik de verbinding.

De telefoon gaat weer over. Ik neem op, maar zeg niks.

“Spreek ik met de heer  . . . ?”

“Ja, dat spreekt u.”

“Mag ik u wat vragen?”

“Heeft u een momentje?”

Met een dicht geknepen neus spreek ik weer tegen mijn telefoon.

“Dit gesprek word opgenomen in verband met de cursus woedebeheersing.”

“Zo, zegt u het maar.”

“Euhm . . . ik ben van Canal Digital en ik kan u, als vaste klant, de volgende aanbieding doen.”

“Wacht even, meneer. Was u degene die mij net drie keer heeft laten bellen door een computer?”

“Ja, dat klopt. Het is … ”

Ik laat de beste man niet uitspreken, want ben in het geheel niet geïnteresseerd in wat hij te vertellen heeft.

“Dan heeft u misschien wel gemerkt dat ik er niet van gediend ben om door een computer te worden aangesproken.”

“Maar het scheelt ons . . . ”

“De wereld word al zo onpersoonlijk met al die cijfertjes in plaats van namen en als dan ook nog eens pratende computers gaan bellen, is het hek helemaal van de dam.”

“Ja, dat begrijp ik, meneer. Maar . . . “

“Fijn dat u dat begrijpt, dus u gaat dat vanaf heden geen gebruik meer van maken?”

“Nou  . . . Ik denk van wel, het is voor ons een stuk makkelijker.”

“En onpersoonlijker en daar hou ik niet van. Als iemand mij belt, verwacht ik dat die persoon de fatsoenlijkheid heeft om dat ook persoonlijk te doen en mij niet tegen een computer laat spreken. Daar heb ik totaal geen behoefte aan en kan mijn tijd dan wel beter besteden.”

“U heeft helemaal gelijk, meneer. Maar waar ik u nu voor bel is het volgende . . . ”

“Ja, verteld u het mee eens.”

De beste, brave man gaat een heel verhaal vertellen dat ik als vaste klant van Canal Digital een mooie aanbieding kan krijgen voor maar heel weinig geld. Zodra ik het woordje geld hoorde, kon ik het niet laten om de beste, brave man te onderbreken.

“Dus eigenlijk probeert u mij wat te verkopen?”

“Ja, dat klopt. Maar het is een mooie aanbieding, meneer.”

“Helaas, telefonische verkoop is alleen op maandag-, woensdag- en vrijdagmiddag van 17.00 uur tot en met 18.00 uur. Het is nu dinsdag en dan lukt het u dus niet om mij iets te verkopen. Sterker nog, ik maak nu een eind aan dit gesprek.”

“Dank u voor uw medewerking voor de cursus woedebeheersing. Als u uw naam en telefoonnummer achterlaat, kunnen we u eventueel terugbellen hoe u dit gesprek heeft ervaren met onze cliënt.”

Nah . . . Hij heeft opgehangen !?!