Onlangs was mijn vader jarig. De beste, brave man werd 83 jaar. Omdat zijn gezondheid toch wat achteruit gaat, hadden de kinderen, voornamelijk ik, besloten om er een familiedag van te maken. Nou ja . . . dag . . . dat zou te vermoeiend zijn voor mijn vader.
Normaal gesproken regelt mijn zuster altijd dat soort dingen. Zij is de oudste van de kinderen en ze doet dat soort dingen graag. Maar zij was het meest tegen het idee en vertelde mij dat zij het te druk had en dat ik het maar moest regelen.
Geen enkel probleem. Ik heb mijn moeder gebeld of daar in de buurt iets was, waar zij graag heen wilden gaan om te eten. Mijn moeder wist wel iets en gaf mij het adres van Boerderij Langerlust. Die gelegenheid is erg dichtbij, vlak buiten het dorp waar mijn ouders wonen, en berekend op grotere groepen.
Nu is onze familie niet zo groot, maar wel te groot om het in één huiskamer te vieren als we er allemaal zijn. En sinds jaren zijn we weer eens allemaal bij elkaar. Door afstanden en werkzaamheden is het vaak niet mogelijk.
Mijn vader was trots dat zijn 3 kinderen, 3 kleinkinderen en (bijna) 3 achterkleinkinderen er waren. Het derde achterkleinkind word eind mei geboren.
Ruim een week van te voren heb ik het restaurant gebeld en een reservering gemaakt. Het kostte wat moeite, de dame aan de andere kant van de telefoonlijn snapte het niet helemaal, al snapte ik niet wat zo moeilijk is aan een reservering, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ik zou nog een bevestigingsmail krijgen.
Een aantal dagen later had ik nog steeds de bevestigingsmail niet, dus heb ik maar weer eens gebeld. Ik kreeg, van een andere werknemer, te horen dat als er telefonisch gereserveerd was, er geen bevestigingsmail gestuurd werd.
Nou ja . . . het zal wel geregeld zijn. Toch?
Afgelopen zondag was het zover. De familie kwam bijeen.
Mijn broer, die in Frankrijk woont en daar een eigen brasserie heeft, en zijn vrouw zouden naar mijn ouders rijden, ze blijven daar ook slapen, en ik zou ook naar mijn ouders gaan. Dan zouden mijn ouders en mijn broer met zijn vrouw met mij naar het restaurant gaan. De rest van de familie ging er rechtstreeks heen.
Daar aangekomen vervoegde ik mij direct bij de cheffin om aan te geven dat wij er waren. Maar waar de cheffin ook in het boek keek, onze familienaam kwam er niet in voor. Ook een groep van onze grootte kwam er niet in voor.
Het begint goed . . .
Samen met de cheffin ben ik aan een tafeltje gaan zitten en hebben we besproken wat de bedoeling was. Daarna was het halve restaurant in rep en roer, want er moest opeens een lange tafel gedekt worden.
Het restaurant verdiend een enorme grote pluim, want binnen de kortste keren konden we aan tafel en was er een driegangenmenu in elkaar gezet met voor elk wat wils.
Het restaurant is een echte aanrader. Het gaat er niet formeel aan toe, het is echt een gemoedelijke sfeer, er is een mooi terras, zowel in de zon, als in de schaduw, en het eten is voortreffelijk voor een zeer schappelijke prijs.
De volgende dag hebben mijn broer en ik een paar kleine klusjes gedaan voor mijn ouders. Klusjes die mijn vader op dit moment niet kan doen. Waarschijnlijk nooit meer, maar volgens hem wel. Hij vond het ook helemaal niet zo leuk dat mijn broer en ik het deden, maar na afloop was hij wel erg blij.
Dinsdag morgen ging mijn broer en zijn vrouw weer naar huis. Mijn vader moest naar het ziekenhuis en vroeg of ik voor chauffeur wilde spelen. Dat wilde ik met alle liefde.
We zouden met zijn wagentje gaan, want daar is de laatste maanden nauwelijks nog mee gereden. Ik opende de garage en stapte in het autootje. Nadat ik de sleutel had in het contact had gestoken en had omgedraaid, ben ik maar weer uitgestapt. Er zat totaal geen stroom meer in de accu. We moesten maar met mijn auto gaan.
Mijn auto is wat aan de grote kant en past bij het AMC in Amsterdam niet op één parkeerplek. Nou ja. . . . Hij past wel, maar dan kunnen de portieren niet meer open. Ik besloot om Mikey mee te nemen, zodat hij niet de bench in hoefde, en zou daar in de buurt wel een plekje vinden om Mikey lekker te laten rennen. En gerend heeft hij !! Ongeveer anderhalf uur lang !!
Op woensdag moest mijn vader weer naar het ziekenhuis. De onderzoeken van de vorige dag waren niet voldoende en er was besloten om de volgende dag, deze woensdag dus, een vervolgonderzoek te gaan doen. Het onderzoek zou ongeveer vier uur gaan duren.
Mikey vond dat helemaal niet erg, hij mocht weer mee en kon weer heerlijk rennen.
En ik heb even genoten van een Kentucky Fried Chicken, want die is niet echt in de buurt waar ik woon. En af en toe zijn die chickenwings echt wel lekker.
Mijn vader kreeg te horen dat hij aan een ander bed moest. Een bed die verstelbaar is, want hij moet met zijn hoofd hoger gaan liggen dan zijn voeten. De bloeddoorloping naar zijn benen is erg slecht en als zijn hoofd iets hoger ligt, dan stroomt het bloed beter door zijn benen.
Maar nog geen jaar geleden hadden mijn ouders een heel nieuw slaapkamermeublement gekocht en dat wilde ze niet kwijt. En ze wilden naast elkaar blijven liggen in één bed en niet naast elkaar liggen in twee aparte bedden. De “oudjes” liggen al bijna 60 jaar naast elkaar en dat willen ze in de laatste jaren ook blijven doen. Mijn vader zei dan ook gelijk dat hij daar dus ook niet aan begon en dit bed bleef houden.
Zonder wat te zeggen zijn mijn moeder en ik naar hun slaapkamer gelopen en hebben we verschillende mogelijkheden bekeken. Ik had al snel een oplossing bedacht en toog naar de garage om het te maken. Het is niet het meest handige, maar mijn vader, en nu ook mijn moeder, ligt met het hoofd iets hoger. Het is zelfs zo gemaakt dat mijn moeder zelf de hoogte kan aanpassen.
Donderdag was het weer tijd om zelf richting huis te gaan. En met verschillende tussenstops bij kennissen, was ik vrijdag weer thuis.
Het was een heerlijk weekje weg, al was oorspronkelijk de planning om woensdag weer thuis te zijn, en veel rust, al heb ik aardig wat afgewerkt.
Nu geniet ik van een heerlijke rustig weekend en ga maandag weer hier verder met de verbouwing. Het schuren, plamuren en schilderen gaat gewoon gestaag door. Langzaam komt er wat kleur in de toekomstige huiskamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten